Toen ik hoorde dat mijn zoon Thijs binnenkort gaat werken
bij Friesland Campina zag ik de verbindingen tussen deze grote internationale
zuivelgigant en één van haar rechtsvoorgangers waar mijn vader dus grootvader
van Thijs ooit is begonnen. Het inspireerde mij het schrijven van het
navolgende verhaal.
Het is omstreeks eind 1929 of begin 1930 dat Rinze Veltman als 17-jarige een advertentie in de krant opvalt. Het gaat om een melkrijder bij Gebr. Dijkman, Zadelstraat 12 te Hilversum, die goed moet kunnen omgaan met paarden en tevens melk kan venten. Gebr. Dijkman was één van de 5 melkbedrijven in Hilversum en omgeving (o.a. Gebr. Dijkman, van den Brink, Huis in ’t Veld, Hygiënische). Rinze begon met een loon van tien gulden in de week met kost en inwoning. Dit bedrag zou op 4 april 1930, zijn 18e verjaardag, elf gulden worden. In 1957 zijn de vijf ondernemingen gefuseerd tot de Verenigde Gooise Melkbedrijven (ook wel Voor Goede Melk), V.G.M. Vanaf 1964 een fusie met de Coöperatieve Melkcentrale tot Nederlandse Melkunie ’t Gooi en in 1989 tot Campina Melkunie.
Vervolgens een mooie geschiedenis, die al eind 1800 is begonnen met vele andere regionale coöperatieve fusies, die zich aansluiten tot wat nu FrieslandCampina is geworden.
Het bijzondere is dat mijn vader Rinze ooit bij één van de rechtsvoorgangers is begonnen en mijn oudste broer Bouke in 1957/1958 bij de VG.M. heeft gewerkt. Het cirkeltje is rond want mijn opa, de vader van Rinze, is ooit als boer begonnen in Friesland en later Nederhorst den Berg.
Een ander bijzonderheid is dat Gebr. Dijkman was gevestigd in het centrum van Hilversum. Het waren 2 twee-onder-één kapwoningen, nummer 10, 12, 14 en 16. De woningen met de nummering 10,12 en 14 zijn afgebroken om plaats te maken voor de melkfabriek locatie: Prinsenstraat/Zadelstraat). De woning nummer 16, heeft mijn vader begin 1940 kunnen huren, is toen getrouwd en wij zijn daar geboren. Vanuit deze locatie, met een grote schuur (o.a. stalling voor auto en andere opslag en een pakhuis als winkel ingericht, heeft Rinze zijn kruideniersactiviteiten al die jaren kunnen uitvoeren.
Hoe ben ik op deze thema’s gekomen. Met een goede vriend
sprak ik over mijn voorbereiding van mijn pelgrimstocht naar Assisi en Rome.
Hij maakte de opmerking "ik hoop dat je vindt wat je zoekt”. Heel oprecht was
mijn antwoord, dat ik niets zocht dus ook niets zou en willen vinden.
Zoeken betekent voor mij iets tastbaars proberen te vinden,
bijvoorbeeld als je iets kwijt bent of je bent verdwaald en gaat dan op zoek.
Ontdekken betekent voor mij meer uitzien met andere ogen, ervaren en laten
verrassen. Vervolgens op je in laten werken en gaan beleven.
In plaats van te zeggen "ik ben gelukkig” zeg ik altijd "ik
ben tevreden”. Wat is dan het verschil. Op één van mijn vele pelgrimstochten
heb ik hier over nagedacht en verbonden met mijn persoonlijke ervaring.
In het TV programma Witteman "Op zoek naar geluk” hebben
deskundigen hierover uitleg gegeven. Kun
je op zoek naar geluk? En vind je het dan. Mijn ervaring is een andere denk-/zienswijze
en ook verbonden aan zoeken en ontdekken.
Voor mij was het uitgangspunt dat het woord "geluk” is
afgeleid van het woord gelukkig. Geluk betekent voor mij bijvoorbeeld:
meespelen in een loterij en dan iets winnen. Ook als weggebruiker kun je geluk
hebben dat je niet betrokken bent bij een (bijna)ongeluk en zo zijn er nog vele
voorbeelden. "Geluk” zijn voor mij momenten, overkomen je en gaan weer weg.
Tevreden is afgeleid van het woord "vrede” betekent o.a. een
heilzame toestand van rust en harmonie maar hangt ook samen met het woord "vrij”.
Met de toevoeging "te”, betekent het "meer” dus uitgaande van een positieve
betekenis is tevreden voor mij een toestand die pas gaat voelen na een intern
proces dat van binnen jezelf begint.
Een mooie en bijzondere uitspraak van Epicurus (Grieks
filosoof) is: ervaar echt geluk, anders gezegd: geduld hebben en geduld is iets
waaraan je moet werken, om zo geluk te ontdekken en dan een intens tevreden
gevoel ervaren, dat is geluk zonder te zoeken!
Hoe ben ik tot dit verhaal gekomen. Op 16 april 2016 stond
ik aan de finish van de Amstel Goldrace in Berg & Terblijt als toeschouwer
om mijn zoon Thijs met enkele vrienden te verwelkomen. Zij hebben die dag een
wielertocht gereden van 125 km door het Zuid-Limburg. Een voor mij geliefde
omgeving, mede vanwege mijn wandelactiviteiten, de schoonheid van de natuur,
maar ook de rust voor inspiratie.
Vanuit station Houthem/St Gerlach ben ik via de dorpjes
Berg, Geulhem, Bemelen naar de finish, gelegen tussen Vilt en Berg &
Terblijt, gewandeld. De aankomst van Thijs met zijn vrienden was een mooi
moment. Vervolgens zijn wij met z’n allen wat gaan drinken in een grote tent.
Ik kwam in gesprek met Tim, een goeie vriend van Thijs, die ik al enkele jaren
niet meer had gesproken. Ons gesprek ging over jaren geleden, toen Thijs nog
thuis woonde. Ik vertelde Tim over mijn herinnering, dat hij via de mavo/havo
en vervolgens een hbo-studie en toen ook nog de universitaire studie heeft
gevolgd. Een moeilijke route voor meestal doorzetters, gaf ik aan. Tim het
allemaal gered en goed afgerond waarvoor ik mijn bewondering uitsprak. Ik
vertelde Tim dat ik bij mijn werkgever Aon heb ik mee mogen beslissen bij een
sollicitatie van een trainee, die ongeveer dezelfde route had gevolgd. Het was
voor mij extra bijzonder deze trainee vervolgens het eerste jaar te mogen
begeleiden.
Tim op zijn beurt vertelde, dat hij door zijn vriendenkring
en onder andere door Thijs enorm was geïnspireerd om deze studies op zijn eigen
wijze te volgen en ook vol te houden. Daarnaast sprak hij met veel plezier en
waardering over de periode dat, als zij op zaterdagavond gingen stappen, eerst
bij mij thuiskwamen om "in te drinken”. Hij kon zich nog herinneren dat ik in
de berging een klein koelkastje had staan waar de flesjes bier koud stonden. De
"deur” stond altijd voor iedereen open. In deze cultuur ben ik in mijn jeugd
ook grootgebracht. Een waardevol moment om te ervaren dat ik vanuit mijn
opvoeding een deel heb kunnen overbrengen naar mijn kinderen.
Hierna ben ik vanuit Berg & Terblijt naar Maastricht
gewandeld. Een route van ongeveer 8 km. Tijdens deze route heb ik niet alleen
genoten van de schoonheid van het Limburgse landschap maar ook van het gesprek
met de vrienden van Thijs tijdens het drinken van een biertje waarna de
inspiratie langzaam groeide voor een verhaal.
